odporny (na coś)

См. также в других словарях:

• odporny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, odpornyni, odpornyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} nieulegający, niepoddający się wpływowi, działaniu czegoś (często szkodliwemu, uciążliwemu); zdolny do oparcia się czemuś, działaniu czegoś, kogoś; niewrażliwy na coś :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

• ołówek — m III, D. ołówekwka, N. ołówekwkiem; lm M. ołówekwki 1. «przyrząd do pisania, rysowania lub kreślenia, składający się z pręcika (zwykle grafitowego) osadzonego w oprawce drewnianej, metalowej lub plastykowej» Czarny, kolorowy ołówek. Ołówek… …   Słownik języka polskiego

• nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… …   Słownik języka polskiego

• złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… …   Słownik języka polskiego

• na — 1. «przyimek o różnorodnych zastosowaniach składniowych i znaczeniowych, poprzedzający rzeczowniki lub inne wyrazy o funkcjach rzeczowników, także połączenia rzeczowników z liczebnikami lub same liczebniki» a) «tworzący wyrażenia oznaczające… …   Słownik języka polskiego

• wytrzymały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wytrzymałyali, wytrzymałyalszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odporny na działanie czegoś, zdolny znosić coś; wytrwały, silny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrzymały na zmęczenie, na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tor — I m IV, D. u, Ms. torze; lm M. y 1. «trasa, droga, po których porusza się jakieś ciało; droga, którą zakreśla w przestrzeni poruszający się obiekt, np. pocisk, pojazd kosmiczny; trajektoria» Tory planet. Tor światła. Tory elektronów wewnątrz… …   Słownik języka polskiego

• wilgoć — ż V, DCMs. wilgoćoci, blm «nasycenie czegoś (zwykle atmosfery, gruntu) wodą, wilgotność; woda lub inna ciecz nasycająca coś, będąca w znacznej ilości w czymś, na czymś» Piwniczna, przejmująca, zgniła wilgoć. Stan nasycenia gleby wilgocią. Plamy z …   Słownik języka polskiego

• tor — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. torze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} droga, po której przemieszcza się jakieś ciało; trajektoria : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tor pocisku, satelity, sputnika, ciała… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mocny — mocnyni, mocnyniejszy 1. «odznaczający się (dużą) siłą, mocą; znamionujący siłę, moc; silny, potężny, krzepki, energiczny» Mocny mężczyzna. Mocna kobieta. Mocne zwierzę. Mocna budowa ciała. Mocny uścisk dłoni. Wołać mocnym głosem. ∆ jęz. Syla …   Słownik języka polskiego